GEL accu

De ontwikkeling van een accu die bij beschadiging of omvallen geen elektrolyt kan lekken begon kort voor de tweede wereldoorlog in Duitsland. In 1957 patenteerde Otto Jache namens de accufabriek Sonnenschein het patent voor een geïmmobiliseerd elektrolyt door toevoeging van siliciumdioxide. Het elektrolyt wordt daardoor gebonden tot een gelachtige massa die in consistentie overeenkomt met vaseline.

Gelaccu's kunnen worden uitgevoerd in vlakplaat zowel als buisjesplaat. Vlakplaat gelaccu's worden uitgerust met microporeuze PVC separatoren waardoor een goede bescherming tegen massa-uitval wordt bereikt, evenwel ten koste van de interne weerstand. Toevoeging van fosforzuur aan het elektrolyt verhoogt het cyclisch vermogen, maar ten koste van een initieel capaciteitsverlies van ongeveer 15%, dat pas na ongeveer 20 cycli resp. een jaar float service is opgevuld.

Diepontlading?
Door velen wordt een gelaccu automatisch bezien als een diepontladingsaccu, geschikt voor zware cyclische toepassingen. Dat is niet noodzakelijkerwijs het geval. Net zoals bij de 'natte' loodzwavelzuur accu's, wordt het cyclisch vermogen bepaald door de constructie van de platen, niet door het op enigerlei wijze gebonden zijn van de elektrolyt. Zo kennen de gelaccu's van Sonnenschein meerdere uitvoeringen: dryfit Start, dryfit Sportline (semitractie en recreatie) en GF-Y(dryfit A500 Cyclic) voor cyclisch gebruik. De series A200, A400 enz zijn dan weer berekend op stationaire toepassing.